Meer Europese integratie?

Welnu, zodra 'integratie' op tafel ligt, hebben we te maken met het steeds meer bekritiseerde streven van het Verdrag van Lissabon naar een 'steeds hechtere unie'. Het Nederlandse parlement heeft onlangs een motie aangenomen om deze zinsnede uit het Verdrag te schrappen. De reden hiervoor is dat men een halt wil toeroepen aan de verdere integratie van de EU-landen.

Weinig begrippen in het juridische EU-kader worden zo slecht begrepen als het begrip "integratie". Door de aard van het Verdrag van Lissabon, dat de Europese Raad de bevoegdheid geeft om elk besluit te nemen dat volgens de Raad de doelstellingen van de EU dient - en dus het subsidiariteitsbeginsel terzijde schuift - werkt de besluitvorming van de Raad zowel de factoen de iureals "assimilatie" van de EU-landen. Uit de aard der zaak legt het Verdrag top-down maatregelen op die de lidstaten dwingen zich zoveel mogelijk aan te passen.

Strikt genomen dwingt de roep om verdere integratie landen tot assimilatie in de zin van zich zoveel mogelijk aan elkaar aanpassen en dus elkaars kenmerken overnemen. Dit is een van de belangrijkste oorzaken van conflicten binnen de EU, evenals van het Brexit-drama. Landen, parlementen en mensen willen niet assimileren. Ze willen niet alleen hun eigen soevereiniteit behouden, maar ook hun culturele identiteit. Deze behoefte aan verdere integratie is een van de vele systeemfouten binnen het huidige intergouvernementele besturingssysteem van de EU, aangestuurd door het Verdrag van Lissabon.

Welnu, een dergelijke systeemfout ontbreekt binnen een federaal besturingssysteem, gebaseerd op een federale grondwet. In een federatie behouden de lidstaten hun soevereiniteit en culturele identiteit. Zij delen deze soevereiniteit met een federaal orgaan dat een limitatief geheel van belangen behartigt dat de lidstaten niet meer alleen kunnen verdedigen. Alleen op het niveau van dat federale orgaan vindt integratie plaats. Integratie in de zin van het behartigen van enkele gemeenschappelijke Europese belangen in plaats van het opereren op een waaier van tegenstrijdige nationale belangen. In een Europese federatie is er geen integratie in de zin van assimilatie op het niveau van de lidstaten. Ze behouden alles wat ze al hebben: parlement, regering, rechterlijke macht en hun eigen beleidsterreinen. Landen met presidenten of koningen behouden dit in een Europese federatie.

Het Verdrag van Lissabon vernietigt de diversiteit van de lidstaten. Een Europese federatie houdt die juist in stand. Dus, het juiste antwoord op de vraag in de titel van dit artikel ("Meer Europese integratie?") zou moeten zijn: "Ja, maar alleen als het goed begrepen en toegepast wordt. En dat is binnen een Europese federatie, gebaseerd op een federale grondwet die de kerntaken, zijnde gemeenschappelijke Europese belangen, uitputtend opsomt.

Degenen die beweren dat een Europese federatie zich schuldig zou maken aan verdere integratie in de zin van assimilatie en de soevereiniteit en culturele identiteit van de lidstaten zou vernietigen, weten niet waar zij het over hebben. Mensen die de bovengenoemde strategische agenda van Tusk steunen, moeten hem vertellen dat het uitvoeren van deze kerntaken alleen succesvol zal zijn in het constitutionele en institutionele kader van de federale Verenigde Staten van Europa. Een federatie is de enige staatsvorm die voorziet in zijn wens van meer integratie, die op federaal niveau plaatsvindt met volledige instemming van de deelnemende lidstaten. Zo verliezen ze niet alleen niets, maar krijgen ze alleen maar extra's.

Voor een beter begrip van deze kwestie verwijs ik naar de bladzijden 33-39 van mijn boek "Soevereiniteit, veiligheid en solidariteit": https://www.faef.eu/trailer/.